klepel

Dutch

Etymology

From Middle Dutch clepel, cleppel, from Old Dutch *klepil, *kleppil, from Proto-Germanic *klapilaz, *klappilaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkleː.pəl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eːpəl
• Hyphenation: kle‧pel

Noun

klepel m (plural klepels, diminutive klepeltje n)

1. clapper (of a bell)

Synonyms

• bengel

Derived terms

• de klok hebben horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt
• klepelen