kować

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kovàti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kɔvat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kɔvat͡ɕ/

Verb

kować impf

1. (attested in Lesser Poland) to forge
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 128, 3:

     Na chrzebcze mogem kowaly sø grzeszny

     [Na chrzebcie mojem kowali są grzeszni]

   1. (attested in Greater Poland) to mint coins; to forge coins
      • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 39:

        Then falszerz nye kowal thych pyenyadzy falszywych

        [Ten fałszerz nie kował tych pieniędzy fałszywych]

2. (attested in Greater Poland) to manacle, to shackle
   • 1959 [1405], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 760, Poznań:

     Yaco na ftore postawene... yego *dzloweka ne cowal ane go na ranki dal

     [Jako na wtore postawienie... jego człowieka nie kował ani go na ręki dał]

Derived terms

nouns

• kowany wóz

 

Related terms

nouns

• kowadło
• podkowa

 

Descendants

• Polish: kuć

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “kować”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN