kutimi

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Esperanto

[edit]

Etymology

[edit]

From kutimo (custom, habit) +‎ -i (verbal suffix).

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Verb

[edit]

kutimi (present kutimas, past kutimis, future kutimos, conditional kutimus, volitive kutimu)

  1. (intransitive) to be accustomed to, be used to; to be in the habit of
    • 2000, Edgar Allan Poe, trans. by Edwin Grobe, La Falo de Uŝero-Domo, Arizona-Stelo-Eldonejo
      Kaj nun en la nura troigo de la reganta karaktero de tiuj trajtoj, kaj de la mieno kiun ili kutimis elmontri, vidiĝis tioma ŝanĝiĝo ke mi malcertis al kiu mi parolis.And now in the mere exaggeration of the prevailing character of these features, and of the expression they were wont to convey, lay so much of change that I doubted to whom I spoke.

Conjugation

[edit]

Derived terms

[edit]