llacáu

Welsh

Etymology

llac (“loose, slack”) +‎ -áu

Pronunciation

• (North Wales) IPA^(key): /ɬaˈkaɨ̯/
• (South Wales) IPA^(key): /ɬaˈkai̯/
• Rhymes: -aɨ̯

Verb

llacáu (first-person singular present llacâf)

1. (transitive) to loosen, to slacken, to relax

   Synonym: llacáu

2. (intransitive) to loosen, to slacken, to relax

   Synonym: llacáu

Conjugation

Conjugation (literary)

	singular			plural			impersonal
	first	second	third	first	second	third
present indicative/future	llacâf	llacei	llacâ	llacawn	llacewch	llacânt	llaceir
imperfect (indicative/subjunctive)/conditional	llacawn	llacait	llacâi	llacaem	llacaech	llacaent	llaceid
preterite	llaceais	llaceaist	llacaodd	llacasom	llacasoch	llacasant	llacawyd
pluperfect	llacaswn	llacasit	llacasai	llacasem	llacasech	llacasent	llacasid, llacesid
present subjunctive	llacawyf	llaceych	llacao	llacaom	llacaoch	llacaont	llacaer
imperative	—	llacâ	llacaed	llacawn	llacewch	llacaent	llacaer
verbal noun	llacáu
verbal adjectives	llacedig llacadwy

References

• R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “llacáu”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies