marhaminta
Jump to navigation
Jump to search
Finnish
[edit]Etymology
[edit]From Proto-Finnic *marhaminta, borrowed from Proto-Germanic; likely a compound of Proto-Germanic *marhaz (“horse”) + Proto-Germanic *minþla (“bridle”).
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]marhaminta
Declension
[edit]Inflection of marhaminta (Kotus type 9*J/kala, nt-nn gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | marhaminta | marhaminnat | ||
genitive | marhaminnan | marhamintojen | ||
partitive | marhamintaa | marhamintoja | ||
illative | marhamintaan | marhamintoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | marhaminta | marhaminnat | ||
accusative | nom. | marhaminta | marhaminnat | |
gen. | marhaminnan | |||
genitive | marhaminnan | marhamintojen marhamintain rare | ||
partitive | marhamintaa | marhamintoja | ||
inessive | marhaminnassa | marhaminnoissa | ||
elative | marhaminnasta | marhaminnoista | ||
illative | marhamintaan | marhamintoihin | ||
adessive | marhaminnalla | marhaminnoilla | ||
ablative | marhaminnalta | marhaminnoilta | ||
allative | marhaminnalle | marhaminnoille | ||
essive | marhamintana | marhamintoina | ||
translative | marhaminnaksi | marhaminnoiksi | ||
abessive | marhaminnatta | marhaminnoitta | ||
instructive | — | marhaminnoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Further reading
[edit]- “marhaminta”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03