namówić
Jump to navigation
Jump to search
Old Polish[edit]
Etymology[edit]
From na- + mówić. First attested in the fifteenth century.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
namówić pf (imperfective namawiać)
- to accuse, to blame
- 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I[1], pages 45–46:
- Vstawiamy, aczby kto o zlodzeystwo abo zboy przed sądem byl namowion (accusatur), a gdyby ten, ktory namowy, y ten namowiony bylibi w gedney dzedzynye abo pod gedną parrachią..., tym obiczagem badze myecz dawnoscz namowyony mymo geden rok, ale gdy ten, czso namowy, y tesz namowyony (actor et reus) bądą od syebie daleko, tedy gynsza dawnoscz namowyonemu (agentem) nye mosze bycz, gedno trzy lata
- [Ustawiamy, aczby kto o złodziejstwo abo zboj przed sądem był namowion (accusatur), a gdyby ten, ktory namowi, i ten namowiony byliby w jednej dziedzinie abo pod jedną parachiją..., tym obyczajem będzie mieć dawność namowiony mimo jeden rok. Ale gdy ten, czso namowi, i też namowiony (actor et reus) będą od siebie daleko, tedy jinsza dawność namowionemu (agentem) nie może być, jedno trzy lata]
- to persuade, to convince
- 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XVI, page 344:
- Namovycz afficere
- [Namowić afficere]
- to mention
- 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne[2], volume I, page 482:
- Tale... dampnum non prefati Johannis esse sev fore censabitur takø *skodo namowonego [nie] bødze weszuane
- [Tale... dampnum non prefati Johannis esse sev fore censabitur taką szkodą namowionego [nie] będzie wezwane]
- (as an incorrect translation of Latin allocūtus) to speak
- 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 135:
- Namovyony (war. lub.: *namyawyal ge) allocutus (frangens panem et gustans satisque allocutus usque in lucem, sic profectus est Act 20, 11)
- [Namowiony (war. lub.: namawiał ge) allocutus (frangens panem et gustans satisque allocutus usque in lucem, sic profectus est Act 20, 11)]
Derived terms[edit]
nouns
Descendants[edit]
- Polish: namówić
References[edit]
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “namówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Old Polish namówić. By surface analysis, na- + mówić. Compare Czech namluvit or Macedonian намолува (namoluva).
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /naˈmu.vit͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /naˈmo.vit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -uvit͡ɕ
- Syllabification: na‧mó‧wić
Verb[edit]
namówić pf (imperfective namawiać)
- (transitive) to talk into; to persuade, to convince [+ na (accusative)], [+ do (genitive)], [+ żeby (past tense/infinitve) = to (do) what]
- (reflexive with się) to arrange (to plan or agree to meet or go somewhere with someone) [+ na (accusative)], [+ żeby (past tense/infinitve) = to (do) what], [+ z (instrumental) = with whom]
- Synonym: zmówić się
- (reflexive with się) to collude, to conspire [+ z (instrumental) = with whom]
- Synonym: zmówić się
- (transitive, Middle Polish) to enact
- Synonym: uchwalić
- (transitive, Middle Polish) to insult, to badmouth
- Synonyms: nagadać, nawymyślać
- (reflexive with się) to persuade each other, to convince one another [+ na (accusative)] or [+ do (genitive) = to (do) what]
- (reflexive with się, Middle Polish) to talk enough, to talk a lot
- (reflexive with się, Middle Polish) to be persuaded
- (reflexive with się, Middle Polish) to be arranged
Conjugation[edit]
Derived terms[edit]
adjective
adverb
nouns
Related terms[edit]
adjective
nouns
References[edit]
Further reading[edit]
- namówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- namówić in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- “NAMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 02.10.2008
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namówić”, in Słownik języka polskiego[3]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “namówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[4]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namówić”, in Słownik języka polskiego[5] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104
- namówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Categories:
- Old Polish terms prefixed with na-
- Old Polish terms with IPA pronunciation
- Old Polish lemmas
- Old Polish verbs
- Old Polish perfective verbs
- Old Polish terms with quotations
- Polish terms inherited from Old Polish
- Polish terms derived from Old Polish
- Polish terms prefixed with na-
- Polish 3-syllable words
- Polish terms with IPA pronunciation
- Polish terms with audio links
- Rhymes:Polish/uvit͡ɕ
- Rhymes:Polish/uvit͡ɕ/3 syllables
- Polish lemmas
- Polish verbs
- Polish perfective verbs
- Polish transitive verbs
- Polish reflexive verbs
- Middle Polish