obrzucić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From ob- +‎ rzucić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔbˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: ob‧rzu‧cić

Verb

[edit]

obrzucić pf (imperfective obrzucać)

  1. (transitive) to pelt, to bombard
  2. (reflexive with się) to pelt each other

Conjugation

[edit]
Conjugation of obrzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obrzucić
future tense 1st obrzucę obrzucimy
2nd obrzucisz obrzucicie
3rd obrzuci obrzucą
impersonal obrzuci się
past tense 1st obrzuciłem,
-(e)m obrzucił
obrzuciłam,
-(e)m obrzuciła
obrzuciłom,
-(e)m obrzuciło
obrzuciliśmy,
-(e)śmy obrzucili
obrzuciłyśmy,
-(e)śmy obrzuciły
2nd obrzuciłeś,
-(e)ś obrzucił
obrzuciłaś,
-(e)ś obrzuciła
obrzuciłoś,
-(e)ś obrzuciło
obrzuciliście,
-(e)ście obrzucili
obrzuciłyście,
-(e)ście obrzuciły
3rd obrzucił obrzuciła obrzuciło obrzucili obrzuciły
impersonal obrzucono
conditional 1st obrzuciłbym,
bym obrzucił
obrzuciłabym,
bym obrzuciła
obrzuciłobym,
bym obrzuciło
obrzucilibyśmy,
byśmy obrzucili
obrzuciłybyśmy,
byśmy obrzuciły
2nd obrzuciłbyś,
byś obrzucił
obrzuciłabyś,
byś obrzuciła
obrzuciłobyś,
byś obrzuciło
obrzucilibyście,
byście obrzucili
obrzuciłybyście,
byście obrzuciły
3rd obrzuciłby,
by obrzucił
obrzuciłaby,
by obrzuciła
obrzuciłoby,
by obrzuciło
obrzuciliby,
by obrzucili
obrzuciłyby,
by obrzuciły
impersonal obrzucono by
imperative 1st niech obrzucę obrzućmy
2nd obrzuć obrzućcie
3rd niech obrzuci niech obrzucą
passive adjectival participle obrzucony obrzucona obrzucone obrzuceni obrzucone
anterior adverbial participle obrzuciwszy
verbal noun obrzucenie

Derived terms

[edit]
verbs

Further reading

[edit]
  • obrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obrzucić in Polish dictionaries at PWN