onterecht

Dutch

Etymology

From on- +‎ terecht.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.təˈrɛxt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧te‧recht
• Rhymes: -ɛxt

Adjective

onterecht (comparative onterechter, superlative onterechtst)

1. unreasonable, unjust, unfair
2. incorrect, wrong

Inflection

Declension of onterecht
uninflected	onterecht
inflected	onterechte
comparative	onterechter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onterecht	onterechter	het onterechtst het onterechtste
indefinite	m./f. sing.	onterechte	onterechtere	onterechtste
	n. sing.	onterecht	onterechter	onterechtste
	plural	onterechte	onterechtere	onterechtste
definite		onterechte	onterechtere	onterechtste
partitive		onterechts	onterechters	—