opsouperen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From op (“up”) + souperen (“to take supper, feast”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
opsouperen
Inflection[edit]
Conjugation of opsouperen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opsouperen | |||
past singular | soupeerde op | |||
past participle | opgesoupeerd | |||
infinitive | opsouperen | |||
gerund | opsouperen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | soupeer op | soupeerde op | opsoupeer | opsoupeerde |
2nd person sing. (jij) | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
2nd person sing. (u) | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
2nd person sing. (gij) | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
3rd person singular | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
plural | souperen op | soupeerden op | opsouperen | opsoupeerden |
subjunctive sing.1 | soupere op | soupeerde op | opsoupere | opsoupeerde |
subjunctive plur.1 | souperen op | soupeerden op | opsouperen | opsoupeerden |
imperative sing. | soupeer op | |||
imperative plur.1 | soupeert op | |||
participles | opsouperend | opgesoupeerd | ||
1) Archaic. |