pavimentarius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
pavīmentum + -ārius (agent noun suffix).
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /pa.u̯iː.menˈtaː.ri.us/, [päu̯iːmɛn̪ˈt̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pa.vi.menˈta.ri.us/, [pävimen̪ˈt̪äːrius]
Noun[edit]
pavīmentārius m (genitive pavīmentāriī or pavīmentārī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pavīmentārius | pavīmentāriī |
Genitive | pavīmentāriī pavīmentārī1 |
pavīmentāriōrum |
Dative | pavīmentāriō | pavīmentāriīs |
Accusative | pavīmentārium | pavīmentāriōs |
Ablative | pavīmentāriō | pavīmentāriīs |
Vocative | pavīmentārie | pavīmentāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References[edit]
- “pavimentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pavimentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.