pełnomocnictwo

Polish

Etymology

From pełnomocnik +‎ -ctwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɛw.nɔ.mɔt͡sˈɲit͡s.tfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: peł‧no‧moc‧nic‧two

Noun

pełnomocnictwo n

1. authority, entitlement, mandate
2. (law) power of attorney

Declension

Declension of pełnomocnictwo

	singular	plural
nominative	pełnomocnictwo	pełnomocnictwa
genitive	pełnomocnictwa	pełnomocnictw
dative	pełnomocnictwu	pełnomocnictwom
accusative	pełnomocnictwo	pełnomocnictwa
instrumental	pełnomocnictwem	pełnomocnictwami
locative	pełnomocnictwie	pełnomocnictwach
vocative	pełnomocnictwo	pełnomocnictwa

Further reading

• pełnomocnictwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pełnomocnictwo in Polish dictionaries at PWN