perfunctus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of perfungor.

Participle

[edit]

perfūnctus (feminine perfūncta, neuter perfūnctum); first/second-declension participle

  1. performed

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative perfūnctus perfūncta perfūnctum perfūnctī perfūnctae perfūncta
Genitive perfūnctī perfūnctae perfūnctī perfūnctōrum perfūnctārum perfūnctōrum
Dative perfūnctō perfūnctō perfūnctīs
Accusative perfūnctum perfūnctam perfūnctum perfūnctōs perfūnctās perfūncta
Ablative perfūnctō perfūnctā perfūnctō perfūnctīs
Vocative perfūncte perfūncta perfūnctum perfūnctī perfūnctae perfūncta

References

[edit]
  • perfunctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perfunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • perfunctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a man who has held many offices: honoribus ac reipublicae muneribus perfunctus (De Or. 1. 45)
    • to retire from service: militia functum, perfunctum esse