pluim

Dutch

Etymology

From Middle Dutch plume, from Latin plūma (“feather, down”).

Pronunciation

• IPA^(key): /plœy̯m/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -œy̯m

Noun

pluim m (plural pluimen, diminutive pluimpje n)

1. A plume, feather
2. (with indefinite article, often the diminutive: een pluim(pje)) A compliment, praise, a feather on one's cap
3. (figuratively) A plume-shaped object or part of another organ, e.g. on a butterfly's wings
4. (rather the diminutive plural: pluimpjes) down

Synonyms

• (plume): veer, veder

Derived terms

• beddepluim
• bepluimen
• bloempluim
• driepluimig
• duivelspluim
• gepluimd
• gepluimte
• helmpluim
• juffrouwpluim
• keukenpluim
• kokospluim
• kronkelpluimig
• lichtpluim
• meeuwenpluim
• ontpluimen
• oorpluim
• oranjepluim
• pluimachtig
• pluimbereider
• pluimdrager
• pluimen
• pluimgraaf
• pluimig
• pluimlekker
• pluimloos
• pluimmaker
• pluimsgewijze
• pluimstrijk
• pluimstrijken
• pluimstrijkend
• pluimstrijkerig
• pluimstrijkig
• pluimstrijking
• pluimswijze
• pluimvee
• pluimverkoper
• pluimvormig
• pluimwiekig
• rietpluim
• rijstpluim
• roetpluim
• soldatenpluim
• tweepluimig
• vennepluim
• vierpluimig
• vijfpluimig
• vingerpluim
• witpluim
• zaadpluim
• zeepluim
• zespluimig
• zwavelpluim

 

Descendants

• Berbice Creole Dutch: plim
• Negerhollands: plum, plim, flim

Verb

pluim

1. inflection of pluimen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

References

• M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]