prawictwo

Polish

Etymology

From prawik +‎ -ctwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /praˈvit͡s.tfɔ/
• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: pra‧wic‧two

Noun

prawictwo n

1. (colloquial) male virginity

   Antonym: dziewictwo

Declension

Declension of prawictwo

	singular
nominative	prawictwo
genitive	prawictwa
dative	prawictwu
accusative	prawictwo
instrumental	prawictwem
locative	prawictwie
vocative	prawictwo

Related terms

noun

• prawiczek

 

verb

• rozprawiczać

 

Further reading

• prawictwo in Polish dictionaries at PWN