przeko

Old Polish

Etymology

From przeki +‎ -o. First attested in 1425.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ɛkɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ɛkɔ/

Adverb

przeko

1. across; crosswise
   • 1920 [1425], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume II, number 1583, Zakroczym:

     Quia Graby cessit divisione sub Ch[y]lewothky przeko przestrugø oth granicze do granicze

     [Quia Graby cessit divisione sub Chlewiotki przeko prze strugę ot granice do granice]

Descendants

• Middle Polish: przeko

References

• Boryś, Wiesław (2005) “poprzek”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “poprzek”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “przeko”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przeko”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przeko. By surface analysis, przek +‎ -o.

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈpʂɛ.kɔ/, /ˈpr̝ɛ.kɔ/

Adverb

przeko (not comparable)

1. (Middle Polish) oppositely, the other way around

   Synonyms: przeciwnie, na odwrót

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przeko”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przeko”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przeko”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przeko”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 110