puír

See also: puir

Galician

Alternative forms

• pulir

Etymology

From Latin polīre, present active infinitive of poliō.

Verb

puír (first-person singular present púo, first-person singular preterite puín, past participle puído)

1. to polish

Conjugation

    Conjugation of puír (u becomes ú when stressed)

	Singular			Plural
	First-person (eu)	Second-person (ti)	Third-person (el / ela / Vde.)	First-person (nós)	Second-person (vós)	Third-person (eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal	puír
Personal	puír	puíres	puír	puírmos	puírdes	puíren
Gerund
	puíndo
Past participle
Masculine	puído			puídos
Feminine	puída			puídas
Indicative
Present	púo	púes	púe	puímos	puídes	púen
Imperfect	puía	puías	puía	puïamos	puïades	puían
Preterite	puín	puíches	puíu	puímos	puístes	puíron
Pluperfect	puíra	puíras	puíra	puiramos	puirades	puíran
Future	puirei	puirás	puirá	puiremos	puiredes	puirán
Conditional	puiría	puirías	puiría	puiriamos	puiriades	puirían
Subjunctive
Present	púa	púas	púa	puamos	puades	púan
Imperfect	puíse	puíses	puíse	puísemos	puísedes	puísen
Future	puír	puíres	puír	puírmos	puírdes	puíren
Imperative
Affirmative		púe	púa	puamos	puíde	púan
Negative (non)		non púas	non púa	non puamos	non puades	non púan

Derived terms

• puidoiro

References

• “puír” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
• “puír” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
• “puír” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.