rozkojarzenie

Polish

Etymology

From rozkojarzyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.kɔ.jaˈʐɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: roz‧ko‧ja‧rze‧nie

Noun

rozkojarzenie n

1. verbal noun of rozkojarzyć
2. distraction, absent-mindedness

   Synonyms: roztargnienie, roztrzepanie, nieuwaga

Declension

Declension of rozkojarzenie

	singular
nominative	rozkojarzenie
genitive	rozkojarzenia
dative	rozkojarzeniu
accusative	rozkojarzenie
instrumental	rozkojarzeniem
locative	rozkojarzeniu
vocative	rozkojarzenie

Related terms

adjective

• rozkojarzony

 

Further reading

• rozkojarzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozkojarzenie in Polish dictionaries at PWN