rozplanować

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ planować.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔs.plaˈnɔ.vat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pla‧no‧wać

Verb

[edit]

rozplanować pf (imperfective rozplanowywać)

  1. (transitive) to plan out, to organize

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozplanować pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozplanować
future tense 1st rozplanuję rozplanujemy
2nd rozplanujesz rozplanujecie
3rd rozplanuje rozplanują
impersonal rozplanuje się
past tense 1st rozplanowałem,
-(e)m rozplanował
rozplanowałam,
-(e)m rozplanowała
rozplanowałom,
-(e)m rozplanowało
rozplanowaliśmy,
-(e)śmy rozplanowali
rozplanowałyśmy,
-(e)śmy rozplanowały
2nd rozplanowałeś,
-(e)ś rozplanował
rozplanowałaś,
-(e)ś rozplanowała
rozplanowałoś,
-(e)ś rozplanowało
rozplanowaliście,
-(e)ście rozplanowali
rozplanowałyście,
-(e)ście rozplanowały
3rd rozplanował rozplanowała rozplanowało rozplanowali rozplanowały
impersonal rozplanowano
conditional 1st rozplanowałbym,
bym rozplanował
rozplanowałabym,
bym rozplanowała
rozplanowałobym,
bym rozplanowało
rozplanowalibyśmy,
byśmy rozplanowali
rozplanowałybyśmy,
byśmy rozplanowały
2nd rozplanowałbyś,
byś rozplanował
rozplanowałabyś,
byś rozplanowała
rozplanowałobyś,
byś rozplanowało
rozplanowalibyście,
byście rozplanowali
rozplanowałybyście,
byście rozplanowały
3rd rozplanowałby,
by rozplanował
rozplanowałaby,
by rozplanowała
rozplanowałoby,
by rozplanowało
rozplanowaliby,
by rozplanowali
rozplanowałyby,
by rozplanowały
impersonal rozplanowano by
imperative 1st niech rozplanuję rozplanujmy
2nd rozplanuj rozplanujcie
3rd niech rozplanuje niech rozplanują
passive adjectival participle rozplanowany rozplanowana rozplanowane rozplanowani rozplanowane
anterior adverbial participle rozplanowawszy
verbal noun rozplanowanie

Further reading

[edit]