schielijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schelike, schielike, from scien, schien (“to occur”). Equivalent to modern Dutch geschieden (“to occur”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxi.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schie‧lijk

Adjective

schielijk (comparative schielijker, superlative schielijkst)

1. (dated) swift, quick
2. (dated, Southern Netherlands) abrupt, sudden

Inflection

Declension of schielijk
uninflected	schielijk
inflected	schielijke
comparative	schielijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		schielijk	schielijker	het schielijkst het schielijkste
indefinite	m./f. sing.	schielijke	schielijkere	schielijkste
	n. sing.	schielijk	schielijker	schielijkste
	plural	schielijke	schielijkere	schielijkste
definite		schielijke	schielijkere	schielijkste
partitive		schielijks	schielijkers	—

Descendants

• Afrikaans: skielik