sigha
Jump to navigation
Jump to search
Old Swedish
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą.
Verb
[edit]sīgha
Conjugation
[edit]Conjugation of sīgha (strong)
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | sīgha | — | |||
participle | sīghandi, sīghande | sighin | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | sīgher | sīghi, sīghe | — | sēgh | sighi, sighe |
þū | sīgher | sīghi, sīghe | sīgh | sēght | sighi, sighe |
han | sīgher | sīghi, sīghe | — | sēgh | sighi, sighe |
vīr | sīghum, sīghom | sīghum, sīghom | sīghum, sīghom | sighum, sighom | sighum, sighom |
īr | sīghin | sīghin | sīghin | sighin | sighin |
þēr | sīgha | sīghin | — | sighu, sigho | sighin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | — | — | — | — | — |
þū | — | — | — | — | — |
han | — | — | — | — | — |
vīr | — | — | — | — | — |
īr | — | — | — | — | — |
þēr | — | — | — | — | — |
Descendants
[edit]- Swedish: siga