skruszeć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ kruszeć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

skruszeć pf (imperfective kruszeć)

  1. (intransitive) to become brittle, to become fragile
  2. (intransitive, of meat) to tenderise, to become tender

Conjugation

[edit]
Conjugation of skruszeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skruszeć
future tense 1st skruszeję skruszejemy
2nd skruszejesz skruszejecie
3rd skruszeje skruszeją
impersonal skruszeje się
past tense 1st skruszałem,
-(e)m skruszał
skruszałam,
-(e)m skruszała
skruszałom,
-(e)m skruszało
skruszeliśmy,
-(e)śmy skruszeli
skruszałyśmy,
-(e)śmy skruszały
2nd skruszałeś,
-(e)ś skruszał
skruszałaś,
-(e)ś skruszała
skruszałoś,
-(e)ś skruszało
skruszeliście,
-(e)ście skruszeli
skruszałyście,
-(e)ście skruszały
3rd skruszał skruszała skruszało skruszeli skruszały
impersonal skruszano
conditional 1st skruszałbym,
bym skruszał
skruszałabym,
bym skruszała
skruszałobym,
bym skruszało
skruszelibyśmy,
byśmy skruszeli
skruszałybyśmy,
byśmy skruszały
2nd skruszałbyś,
byś skruszał
skruszałabyś,
byś skruszała
skruszałobyś,
byś skruszało
skruszelibyście,
byście skruszeli
skruszałybyście,
byście skruszały
3rd skruszałby,
by skruszał
skruszałaby,
by skruszała
skruszałoby,
by skruszało
skruszeliby,
by skruszeli
skruszałyby,
by skruszały
impersonal skruszano by
imperative 1st niech skruszeję skruszejmy
2nd skruszej skruszejcie
3rd niech skruszeje niech skruszeją
anterior adverbial participle skruszawszy
verbal noun skruszenie

Further reading

[edit]
  • skruszeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skruszeć in Polish dictionaries at PWN