staður

Faroese

Etymology

From Old Norse staðr, from Proto-Germanic *stadiz, from Proto-Indo-European *stéh₂tis, from Proto-Indo-European *steh₂-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstɛaːvʊɹ/

  Rhymes: -ɛaːvʊɹ

  Homophone: stavur

Noun

staður m (genitive singular staðar, plural staðir)

1. location, site, place
2. town

Declension

m14	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	staður	staðurin	staðir	staðirnir
Accusative	stað	staðin	staðir	staðirnar
Dative	stað/ staði	staðnum/ staðinum	støðum/ staðum	støðunum/ staðunum
Genitive	staðar	staðarins	staða	staðanna

Hyponyms

• baðstaður
• blótstaður
• bústaður
• føðingarstaður
• føðistaður
• handilsstaður
• høvuðsstaður
• nónstaður
• prentstaður
• sølustaður
• tjaldstaður
• upphavsstaður
• upprunastaður
• virkisstaður

 

Related terms

• staðarfall
• staðarhjáorð
• staðarlýsing
• staðarmúrur
• staðarnavn

 

Further reading

• "staður" at Sprotin.fo

Icelandic

Etymology

From Old Norse staðr.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaːðʏr/

  Rhymes: -aːðʏr

Noun

staður m (genitive singular staðar, nominative plural staðir)

1. a location, a place, a spot

   Þetta er mjög afvikinn staður.

   This is a very remote place.

Declension

declension of staður

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	staður	staðurinn	staðir	staðirnir
accusative	stað	staðinn	staði	staðina
dative	stað	staðnum	stöðum	stöðunum
genitive	staðar	staðarins	staða	staðanna

Derived terms

• alls staðar, allstaðar
• annars staðar
• á staðnum
• eiga sér stað
• fara af stað
• finna stað
• fyrst í stað
• færa úr stað
• í alla staði
• í annan stað
• í staðinn fyrir
• í staðinn
• koma niður í sama stað
• koma sér af stað
• leggja af stað
• nema staðar
• sjá hvergi staðar
• standa í stað
• staðfugl
• staðaratviksorð
• staðarfall
• sums staðar
• til staðar
• veitingastaður
• þegar í stað