strijdbaar

Dutch

Etymology

From Middle Dutch strijtbaer. Equivalent to strijden +‎ -baar.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrɛi̯t.baːr/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: strijd‧baar

Adjective

strijdbaar (comparative strijdbaarder, superlative strijdbaarst)

1. militant, combative

Inflection

Declension of strijdbaar
uninflected	strijdbaar
inflected	strijdbare
comparative	strijdbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		strijdbaar	strijdbaarder	het strijdbaarst het strijdbaarste
indefinite	m./f. sing.	strijdbare	strijdbaardere	strijdbaarste
	n. sing.	strijdbaar	strijdbaarder	strijdbaarste
	plural	strijdbare	strijdbaardere	strijdbaarste
definite		strijdbare	strijdbaardere	strijdbaarste
partitive		strijdbaars	strijdbaarders	—

Derived terms

• strijdbaarheid