tarchuir

Irish

Etymology 1

From tar- (“trans-”) +‎ cuir (“put”).

Verb

tarchuir (present analytic tarchuireann, future analytic tarchuirfidh, verbal noun tarchur, past participle tarchurtha)

1. (law, transitive) remit, refer
2. (electronics, transitive) transmit

Conjugation

conjugation of tarchuir (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	tarchuirim	tarchuireann tú; tarchuirir†	tarchuireann sé, sí	tarchuirimid	tarchuireann sibh	tarchuireann siad; tarchuirid†	a tharchuireann; a tharchuireas / a dtarchuireann*; a dtarchuireas*	tarchuirtear
	past	tharchuir mé; tharchuireas	tharchuir tú; tharchuiris	tharchuir sé, sí	tharchuireamar; tharchuir muid	tharchuir sibh; tharchuireabhair	tharchuir siad; tharchuireadar	a tharchuir / ar tharchuir*	tarchuireadh
	past habitual	tharchuirinn / dtarchuirinn‡‡	tharchuirteá / dtarchuirteᇇ	tharchuireadh sé, sí / dtarchuireadh sé, s퇇	tharchuirimis; tharchuireadh muid / dtarchuirimis‡‡; dtarchuireadh muid‡‡	tharchuireadh sibh / dtarchuireadh sibh‡‡	tharchuiridís; tharchuireadh siad / dtarchuiridís‡‡; dtarchuireadh siad‡‡	a tharchuireadh / a dtarchuireadh*	tharchuirtí / dtarchuirt퇇
future		tarchuirfidh mé; tarchuirfead	tarchuirfidh tú; tarchuirfir†	tarchuirfidh sé, sí	tarchuirfimid; tarchuirfidh muid	tarchuirfidh sibh	tarchuirfidh siad; tarchuirfid†	a tharchuirfidh; a tharchuirfeas / a dtarchuirfidh*; a dtarchuirfeas*	tarchuirfear
conditional		tharchuirfinn / dtarchuirfinn‡‡	tharchuirfeá / dtarchuirfeᇇ	tharchuirfeadh sé, sí / dtarchuirfeadh sé, s퇇	tharchuirfimis; tharchuirfeadh muid / dtarchuirfimis‡‡; dtarchuirfeadh muid‡‡	tharchuirfeadh sibh / dtarchuirfeadh sibh‡‡	tharchuirfidís; tharchuirfeadh siad / dtarchuirfidís‡‡; dtarchuirfeadh siad‡‡	a tharchuirfeadh / a dtarchuirfeadh*	tharchuirfí / dtarchuirf퇇
subjunctive	present	go dtarchuire mé; go dtarchuiread†	go dtarchuire tú; go dtarchuirir†	go dtarchuire sé, sí	go dtarchuirimid; go dtarchuire muid	go dtarchuire sibh	go dtarchuire siad; go dtarchuirid†	—	go dtarchuirtear
	past	dá dtarchuirinn	dá dtarchuirteá	dá dtarchuireadh sé, sí	dá dtarchuirimis; dá dtarchuireadh muid	dá dtarchuireadh sibh	dá dtarchuiridís; dá dtarchuireadh siad	—	dá dtarchuirtí
imperative		tarchuirim	tarchuir	tarchuireadh sé, sí	tarchuirimis	tarchuirigí; tarchuiridh†	tarchuiridís	—	tarchuirtear
verbal noun		tarchur
past participle		tarchurtha

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• tarchuradóir

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

tarchuir m

1. vocative/genitive singular of tarchur

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
tarchuir	tharchuir	dtarchuir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “tarchuir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “tarchuir”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “tarchuir”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024