tihnik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

Probably from tihe +‎ -nik.

Noun[edit]

tihnik (genitive tihniku, partitive tihnikut)

  1. bush, copse, thicket

Declension[edit]

Declension of tihnik (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular plural
nominative tihnik tihnikud
accusative nom.
gen. tihniku
genitive tihnikute
partitive tihnikut tihnikuid
illative tihnikusse tihnikutesse
tihnikuisse
inessive tihnikus tihnikutes
tihnikuis
elative tihnikust tihnikutest
tihnikuist
allative tihnikule tihnikutele
tihnikuile
adessive tihnikul tihnikutel
tihnikuil
ablative tihnikult tihnikutelt
tihnikuilt
translative tihnikuks tihnikuteks
tihnikuiks
terminative tihnikuni tihnikuteni
essive tihnikuna tihnikutena
abessive tihnikuta tihnikuteta
comitative tihnikuga tihnikutega