welbespraakt

Dutch

Etymology

Compound of wel +‎ bespraakt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʋɛl.bəˈspraːkt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: wel‧be‧spraakt
• Rhymes: -aːkt

Adjective

welbespraakt (comparative welbespraakter, superlative welbespraaktst)

1. well-spoken, eloquent

Inflection

Declension of welbespraakt
uninflected	welbespraakt
inflected	welbespraakte
comparative	welbespraakter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		welbespraakt	welbespraakter	het welbespraaktst het welbespraaktste
indefinite	m./f. sing.	welbespraakte	welbespraaktere	welbespraaktste
	n. sing.	welbespraakt	welbespraakter	welbespraaktste
	plural	welbespraakte	welbespraaktere	welbespraaktste
definite		welbespraakte	welbespraaktere	welbespraaktste
partitive		welbespraakts	welbespraakters	—

Synonyms

• bespraakt (uncommon)
• eloquent
• welsprekend

Derived terms

• welbespraaktheid

Descendants

• Afrikaans: welbespraakt