wlecieć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From w- +‎ lecieć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: wle‧cieć

Verb

[edit]

wlecieć pf (imperfective wlatywać)

  1. (intransitive) to fly in

Conjugation

[edit]
Conjugation of wlecieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlecieć
future tense 1st wlecę wlecimy
2nd wlecisz wlecicie
3rd wleci wlecą
impersonal wleci się
past tense 1st wleciałem,
-(e)m wleciał
wleciałam,
-(e)m wleciała
wleciałom,
-(e)m wleciało
wlecieliśmy,
-(e)śmy wlecieli
wleciałyśmy,
-(e)śmy wleciały
2nd wleciałeś,
-(e)ś wleciał
wleciałaś,
-(e)ś wleciała
wleciałoś,
-(e)ś wleciało
wlecieliście,
-(e)ście wlecieli
wleciałyście,
-(e)ście wleciały
3rd wleciał wleciała wleciało wlecieli wleciały
impersonal wleciano
conditional 1st wleciałbym,
bym wleciał
wleciałabym,
bym wleciała
wleciałobym,
bym wleciało
wlecielibyśmy,
byśmy wlecieli
wleciałybyśmy,
byśmy wleciały
2nd wleciałbyś,
byś wleciał
wleciałabyś,
byś wleciała
wleciałobyś,
byś wleciało
wlecielibyście,
byście wlecieli
wleciałybyście,
byście wleciały
3rd wleciałby,
by wleciał
wleciałaby,
by wleciała
wleciałoby,
by wleciało
wlecieliby,
by wlecieli
wleciałyby,
by wleciały
impersonal wleciano by
imperative 1st niech wlecę wlećmy
2nd wleć wlećcie
3rd niech wleci niech wlecą
anterior adverbial participle wleciawszy
verbal noun wlecenie

Further reading

[edit]
  • wlecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlecieć in Polish dictionaries at PWN