wskazować
Jump to navigation
Jump to search
See also: wskazowac
Old Polish[edit]
Etymology[edit]
From wskazać + -ować. First attested in the 15th century.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
wskazować impf (perfective wskazać)
- to pass along, to inform
- 1930 [c. 1455], “Neh”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], 6, 19:
- Slova moia wskazovaly gemv (nuntiabant ei)
- [Słowa moja wskazowali jemu (nuntiabant ei)]
- (attested in Greater Poland) to commission, to order
- 1930 [c. 1455], “Num”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[2], 20, 14:
- Tocz wskazvge (mandat) brat twoy Israel
- [Toć wskazuje (mandat) brat twoj Israel]
- 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski[3], Greater Poland, pages 43, 6:
- Ty yes sam krol moy y bog moy, yenze wzkazuyesz zbawyenya (mandas salutes) Yakobowy
- [Ty jeś sam krol moj i Bog moj, jenże wskazujesz zbawienia (mandas salutes) Jakobowi]
Derived terms[edit]
nouns
verbs
- zbawienie wskazować impf
Descendants[edit]
References[edit]
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wskazować”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN