wychowawca

Polish

Etymology

From wychować +‎ -ca.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.xɔˈvaf.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aft͡sa
• Syllabification: wy‧cho‧waw‧ca

Noun

wychowawca m pers (female equivalent wychowawczyni)

1. educator, pedagogue, didact
2. homeroom teacher

Declension

Declension of wychowawca

	singular	plural
nominative	wychowawca	wychowawcy/wychowawce (deprecative)
genitive	wychowawcy	wychowawców
dative	wychowawcy	wychowawcom
accusative	wychowawcę	wychowawców
instrumental	wychowawcą	wychowawcami
locative	wychowawcy	wychowawcach
vocative	wychowawco	wychowawcy

Derived terms

adjective

• wychowawczy

 

noun

• wychowawstwo

 

Related terms

adverb

• wychowawczo

 

verbs

• wychować
• wychowywać

 

Further reading

• wychowawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wychowawca in Polish dictionaries at PWN