wyknąć

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vyknǫti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨknɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨknɑ̃t͡ɕ/

Verb

wyknąć impf

1. to learn [+genitive] [+dative] [+infinitive]

   Synonym: uczyć się

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 129:

     Vynydz z moyey skoly, bocz nye trzeba ode mnye vyknącz (necesse a me doceri tu non habes)

     [Wynidź z mojej szkoły, boć nie trzeba ode mnie wyknąć (necesse a me doceri tu non habes)]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 432:

     Zydovye począly szye dzyvovacz rzekacz: Yako ten vmye pysmo a nye vykl yego (non didicerit Jo 7, 15)?

     [Żydowie poczęli sie dziwować rzekąc: „Jako ten umie pismo, a nie wykł jego (non didicerit Jo 7, 15)?”]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[3], page 133:

     Czlovyecze, wstany, kazecz, a potym vykny prawdzye, mądrosczy a vyerze (veritatem disce)

     [Człowiecze, wstani, każęć […] , a potym wykni prawdzie, mądrości a wierze (veritatem disce)]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[4], page 99:

     Myle dzyeczyatko Iesus nye tako drzal, vyknacz (discens) chodzycz

     [Miłe dzieciątko Jesus nie tako drżał wyknąc (discens) chodzić]

Related terms

verb

• uczyć impf

 

nouns

• nauczyciel
• nauka
• uczony

 

Descendants

• Polish: wyknąć (obsolete)

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wyknąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

• M. Arcta Słownik Staropolski/Wyknąć on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wyknąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨk.nɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -ɨknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: wyk‧nąć

Verb

wyknąć impf

1. (intransitive, obsolete) to get used to [+ do (genitive) = something]

   Synonyms: przywykać, przyzwyczajać się

Conjugation

Conjugation of wyknąć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyknąć
present tense	1st	wyknę			wykniemy
	2nd	wykniesz			wykniecie
	3rd	wyknie			wykną
	impersonal	wyknie się
past tense	1st	wyknąłem, -(e)m wyknął	wyknęłam, -(e)m wyknęła	wyknęłom, -(e)m wyknęło	wyknęliśmy, -(e)śmy wyknęli	wyknęłyśmy, -(e)śmy wyknęły
	2nd	wyknąłeś, -(e)ś wyknął	wyknęłaś, -(e)ś wyknęła	wyknęłoś, -(e)ś wyknęło	wyknęliście, -(e)ście wyknęli	wyknęłyście, -(e)ście wyknęły
	3rd	wyknął	wyknęła	wyknęło	wyknęli	wyknęły
	impersonal	wyknięto
future tense	1st	będę wyknął, będę wyknąć	będę wyknęła, będę wyknąć	będę wyknęło, będę wyknąć	będziemy wyknęli, będziemy wyknąć	będziemy wyknęły, będziemy wyknąć
	2nd	będziesz wyknął, będziesz wyknąć	będziesz wyknęła, będziesz wyknąć	będziesz wyknęło, będziesz wyknąć	będziecie wyknęli, będziecie wyknąć	będziecie wyknęły, będziecie wyknąć
	3rd	będzie wyknął, będzie wyknąć	będzie wyknęła, będzie wyknąć	będzie wyknęło, będzie wyknąć	będą wyknęli, będą wyknąć	będą wyknęły, będą wyknąć
	impersonal	będzie wyknąć się
conditional	1st	wyknąłbym, bym wyknął	wyknęłabym, bym wyknęła	wyknęłobym, bym wyknęło	wyknęlibyśmy, byśmy wyknęli	wyknęłybyśmy, byśmy wyknęły
	2nd	wyknąłbyś, byś wyknął	wyknęłabyś, byś wyknęła	wyknęłobyś, byś wyknęło	wyknęlibyście, byście wyknęli	wyknęłybyście, byście wyknęły
	3rd	wyknąłby, by wyknął	wyknęłaby, by wyknęła	wyknęłoby, by wyknęło	wyknęliby, by wyknęli	wyknęłyby, by wyknęły
	impersonal	wyknięto by
imperative	1st	niech wyknę			wyknijmy
	2nd	wyknij			wyknijcie
	3rd	niech wyknie			niech wykną
active adjectival participle		wyknący	wyknąca	wyknące	wyknący	wyknące
contemporary adverbial participle		wyknąc
verbal noun		wyknięcie

or:

Conjugation of wyknąć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyknąć
present tense	1st	wyknę			wykniemy
	2nd	wykniesz			wykniecie
	3rd	wyknie			wykną
	impersonal	wyknie się
past tense	1st	wykłem, -(e)m wykł	wykłam, -(e)m wykła	wykłom, -(e)m wykło	wykliśmy, -(e)śmy wykli	wykłyśmy, -(e)śmy wykły
	2nd	wykłeś, -(e)ś wykł	wykłaś, -(e)ś wykła	wykłoś, -(e)ś wykło	wykliście, -(e)ście wykli	wykłyście, -(e)ście wykły
	3rd	wykł	wykła	wykło	wykli	wykły
	impersonal	wyknięto
future tense	1st	będę wykł, będę wyknąć	będę wykła, będę wyknąć	będę wykło, będę wyknąć	będziemy wykli, będziemy wyknąć	będziemy wykły, będziemy wyknąć
	2nd	będziesz wykł, będziesz wyknąć	będziesz wykła, będziesz wyknąć	będziesz wykło, będziesz wyknąć	będziecie wykli, będziecie wyknąć	będziecie wykły, będziecie wyknąć
	3rd	będzie wykł, będzie wyknąć	będzie wykła, będzie wyknąć	będzie wykło, będzie wyknąć	będą wykli, będą wyknąć	będą wykły, będą wyknąć
	impersonal	będzie wyknąć się
conditional	1st	wykłbym, bym wykł	wykłabym, bym wykła	wykłobym, bym wykło	wyklibyśmy, byśmy wykli	wykłybyśmy, byśmy wykły
	2nd	wykłbyś, byś wykł	wykłabyś, byś wykła	wykłobyś, byś wykło	wyklibyście, byście wykli	wykłybyście, byście wykły
	3rd	wykłby, by wykł	wykłaby, by wykła	wykłoby, by wykło	wykliby, by wykli	wykłyby, by wykły
	impersonal	wyknięto by
imperative	1st	niech wyknę			wyknijmy
	2nd	wyknij			wyknijcie
	3rd	niech wyknie			niech wykną
active adjectival participle		wyknący	wyknąca	wyknące	wyknący	wyknące
contemporary adverbial participle		wyknąc
verbal noun		wyknięcie

Derived terms

verbs

• nawykać impf, nawyknąć pf
• odwykać impf, odwyknąć pf
• przywykać impf, przywyknąć pf
• zwyknąć pf

 

adjectives

• nawykły
• odwykły
• odwykowy
• przywykły
• zwykły

 

nouns

• nawyk
• odwyk

 

Related terms

verb

• uczyć impf

 

adjective

• naukowy

 

nouns

• nauczyciel
• nauka
• obyczaj
• zwyczaj

 

Further reading

• wyknąć in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “przywyknąć, (przy)wyknąć”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN