ítreka

Icelandic

Etymology

Borrowed from Middle Low German edreken; compare Old High German itarucken (“to ruminate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈiːtʰrɛːka/

Verb

ítreka (weak verb, third-person singular past indicative ítrekaði, supine ítrekað)

1. (transitive, with accusative) to repeat, to reiterate

Conjugation

ítreka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ítreka
supine (sagnbót)		ítrekað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ítrekandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ítreka	við ítrekum	present (nútíð)	ég ítreki	við ítrekum
	þú ítrekar	þið ítrekið		þú ítrekir	þið ítrekið
	hann, hún, það ítrekar	þeir, þær, þau ítreka		hann, hún, það ítreki	þeir, þær, þau ítreki
past (þátíð)	ég ítrekaði	við ítrekuðum	past (þátíð)	ég ítrekaði	við ítrekuðum
	þú ítrekaðir	þið ítrekuðuð		þú ítrekaðir	þið ítrekuðuð
	hann, hún, það ítrekaði	þeir, þær, þau ítrekuðu		hann, hún, það ítrekaði	þeir, þær, þau ítrekuðu
imperative (boðháttur)	ítreka (þú)	ítrekið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ítrekaðu	ítrekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ítrekast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ítrekast
supine (sagnbót)		ítrekast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ítrekandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ítrekast	við ítrekumst	present (nútíð)	ég ítrekist	við ítrekumst
	þú ítrekast	þið ítrekist		þú ítrekist	þið ítrekist
	hann, hún, það ítrekast	þeir, þær, þau ítrekast		hann, hún, það ítrekist	þeir, þær, þau ítrekist
past (þátíð)	ég ítrekaðist	við ítrekuðumst	past (þátíð)	ég ítrekaðist	við ítrekuðumst
	þú ítrekaðist	þið ítrekuðust		þú ítrekaðist	þið ítrekuðust
	hann, hún, það ítrekaðist	þeir, þær, þau ítrekuðust		hann, hún, það ítrekaðist	þeir, þær, þau ítrekuðust
imperative (boðháttur)	ítrekast (þú)	ítrekist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ítrekastu	ítrekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ítrekaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ítrekaður	ítrekuð	ítrekað		ítrekaðir	ítrekaðar	ítrekuð
accusative (þolfall)	ítrekaðan	ítrekaða	ítrekað		ítrekaða	ítrekaðar	ítrekuð
dative (þágufall)	ítrekuðum	ítrekaðri	ítrekuðu		ítrekuðum	ítrekuðum	ítrekuðum
genitive (eignarfall)	ítrekaðs	ítrekaðrar	ítrekaðs		ítrekaðra	ítrekaðra	ítrekaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ítrekaði	ítrekaða	ítrekaða		ítrekuðu	ítrekuðu	ítrekuðu
accusative (þolfall)	ítrekaða	ítrekuðu	ítrekaða		ítrekuðu	ítrekuðu	ítrekuðu
dative (þágufall)	ítrekaða	ítrekuðu	ítrekaða		ítrekuðu	ítrekuðu	ítrekuðu
genitive (eignarfall)	ítrekaða	ítrekuðu	ítrekaða		ítrekuðu	ítrekuðu	ítrekuðu

Synonyms

• (to repeat): endurtaka

Derived terms

• ítrekað (“repeatedly”)