ùczéń

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: uczeń

Kashubian[edit]

Etymology[edit]

From ùczëc +‎ -éń. Compare Polish uczeń and Slovincian wùczeń.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈwut͡ʃeɲ/
  • Syllabification: ù‧czéń

Noun[edit]

ùczéń m pers (female equivalent ùczennica)

  1. student, schoolboy, pupil, apprentice, learner, disciple (one who learns)

Further reading[edit]

  • Stefan Ramułt (1893) “wučeń”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego[1] (in Kashubian), page 234
  • Bernard Sychta (1967–1973) “učėń”, in Słownik gwar kaszubskich, volume 6, page 8
  • Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “uczeń”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi[2]
  • ùczéń”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022