żenich

See also: ženich and ženích

Polish

Alternative forms

• żeniuch (obsolete)

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ženixъ. By surface analysis, żenić się +‎ -ich. Cognate to Czech ženich, Silesian żynich, Slovak ženích.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʐɛ.ɲix/
• Rhymes: -ɛɲix
• Syllabification: że‧nich

Noun

żenich m pers

1. (dialectal) bridegroom

   Synonyms: oblubieniec, pan młody

2. (dialectal) fiancé (man who is engaged to be married)

   Synonym: narzeczony

Declension

Declension of żenich

	singular	plural
nominative	żenich	żenichowie/żenichy (deprecative)
genitive	żenicha	żenichów
dative	żenichowi	żenichom
accusative	żenicha	żenichów
instrumental	żenichem	żenichami
locative	żenichu	żenichach
vocative	żenichu	żenichowie

Related terms

adjectives

• żeniaty
• żonaty

 

nouns

• żeniaczka
• żenidło
• żona

 

verb

• żenić impf

 

Further reading

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “żenich”, in Słownik języka polskiego‎^[1] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 707