αποκρουστικός

See also: ἀποκρουστικός

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek ᾰ̓ποκρουστικός (“able to drive off, able to dispel”). The morden sense, a semantic loan from French répulsif.

Pronunciation

• IPA^(key): /apokrustiˈkos/
• Hyphenation: α‧πο‧κρου‧στι‧κός

Adjective

αποκρουστικός • (apokroustikós) m (feminine αποκρουστική, neuter αποκρουστικό)

1. repellant, abominable, repulsive, obnoxious

Declension

Declension of αποκρουστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αποκρουστικός •	αποκρουστική •	αποκρουστικό •	αποκρουστικοί •	αποκρουστικές •	αποκρουστικά •
genitive	αποκρουστικού •	αποκρουστικής •	αποκρουστικού •	αποκρουστικών •	αποκρουστικών •	αποκρουστικών •
accusative	αποκρουστικό •	αποκρουστική •	αποκρουστικό •	αποκρουστικούς •	αποκρουστικές •	αποκρουστικά •
vocative	αποκρουστικέ •	αποκρουστική •	αποκρουστικό •	αποκρουστικοί •	αποκρουστικές •	αποκρουστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αποκρουστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αποκρουστικός, etc.)

Synonyms

• αποδιοπομπαίος (apodiopompaíos) (for sense: abominable)

Derived terms

• αποκρουστικά (apokroustiká, adverb)

Related terms

• see: αποκρούω (apokroúo, “I repel”)