γενησομένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɛːs/ → /ʝe.ni.soˈme.nis/ → /ʝe.ni.soˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nis/

Participle

γενησομένης • (genēsoménēs)

1. feminine genitive singular of γενησόμενος (genēsómenos)