κατάφρακτος

Ancient Greek

Alternative forms

• κατάφαρκτος (katápharktos) — Old Attic

Etymology

From κατα (kata, “prefix indicating a great degree or intensity”) +‎ φράσσω (phrássō, “protected; fenced in”) +‎ -τος (-tos, “a suffix forming nouns indicating a state of being”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tá.pʰrak.tos/ → /kaˈta.ɸrak.tos/ → /kaˈta.frak.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tá.pʰrak.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈta.pʰrak.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈta.ɸrak.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈta.frak.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈta.frak.tos/

Adjective

κᾰτάφρακτος • (katáphraktos) m or f (neuter κᾰτάφρακτον); second declension

1. covered, shut up, enclosed (especially in armour or mail)

Declension

Second declension of κᾰτάφρακτος; κᾰτάφρακτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κᾰτάφρακτος katáphraktos	κᾰτάφρακτον katáphrakton		κᾰταφράκτω kataphráktō	κᾰταφράκτω kataphráktō		κᾰτάφρακτοι katáphraktoi	κᾰτάφρακτᾰ katáphrakta
Genitive		κᾰταφράκτου kataphráktou	κᾰταφράκτου kataphráktou		κᾰταφράκτοιν kataphráktoin	κᾰταφράκτοιν kataphráktoin		κᾰταφράκτων kataphráktōn	κᾰταφράκτων kataphráktōn
Dative		κᾰταφράκτῳ kataphráktōi	κᾰταφράκτῳ kataphráktōi		κᾰταφράκτοιν kataphráktoin	κᾰταφράκτοιν kataphráktoin		κᾰταφράκτοις kataphráktois	κᾰταφράκτοις kataphráktois
Accusative		κᾰτάφρακτον katáphrakton	κᾰτάφρακτον katáphrakton		κᾰταφράκτω kataphráktō	κᾰταφράκτω kataphráktō		κᾰταφράκτους kataphráktous	κᾰτάφρακτᾰ katáphrakta
Vocative		κᾰτάφρακτε katáphrakte	κᾰτάφρακτον katáphrakton		κᾰταφράκτω kataphráktō	κᾰταφράκτω kataphráktō		κᾰτάφρακτοι katáphraktoi	κᾰτάφρακτᾰ katáphrakta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κᾰταφράκτως kataphráktōs			κᾰταφρακτότερος kataphraktóteros			κᾰταφρακτότᾰτος kataphraktótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

κατάφρακτος • (katáphraktos) m (genitive κατάφρακτου); second declension

1. A cataphract

Inflection

Second declension of ὁ κατάφρακτος; τοῦ καταφράκτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κατάφρακτος ho katáphraktos	τὼ καταφράκτω tṑ kataphráktō	οἱ κατάφρακτοι hoi katáphraktoi
Genitive	τοῦ καταφράκτου toû kataphráktou	τοῖν καταφράκτοιν toîn kataphráktoin	τῶν καταφράκτων tôn kataphráktōn
Dative	τῷ καταφράκτῳ tôi kataphráktōi	τοῖν καταφράκτοιν toîn kataphráktoin	τοῖς καταφράκτοις toîs kataphráktois
Accusative	τὸν κατάφρακτον tòn katáphrakton	τὼ καταφράκτω tṑ kataphráktō	τοὺς καταφράκτους toùs kataphráktous
Vocative	κατάφρακτε katáphrakte	καταφράκτω kataphráktō	κατάφρακτοι katáphraktoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: cataphractus

Further reading

• κατάφρακτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κατάφρακτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • decked idem, page 201.

Greek

Etymology

From Ancient Greek κατάφρακτος (katáphraktos, “covered, shut up”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈta.frak.tos/

Adjective

κατάφρακτος • (katáfraktos) m (feminine κατάφρακτη, neuter κατάφρακτο)

1. (history, military) related to a cataphract

Declension

Declension of κατάφρακτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κατάφρακτος •	κατάφρακτη •	κατάφρακτο •	κατάφρακτοι •	κατάφρακτες •	κατάφρακτα •
genitive	κατάφρακτου •	κατάφρακτης •	κατάφρακτου •	κατάφρακτων •	κατάφρακτων •	κατάφρακτων •
accusative	κατάφρακτο •	κατάφρακτη •	κατάφρακτο •	κατάφρακτους •	κατάφρακτες •	κατάφρακτα •
vocative	κατάφρακτε •	κατάφρακτη •	κατάφρακτο •	κατάφρακτοι •	κατάφρακτες •	κατάφρακτα •

Noun

κατάφρακτος • (katáfraktos) m (plural κατάφρακτοι)

1. (history, military) cataphract (a heavily armoured Byzantine military unit; a soldier thus armed; the armour worn)

Declension

Declension of κατάφρακτος

	singular	plural
nominative	κατάφρακτος •	κατάφρακτοι •
genitive	κατάφρακτου •	κατάφρακτων •
accusative	κατάφρακτο •	κατάφρακτους •
vocative	κατάφρακτε •	κατάφρακτοι •

Further reading

• κατάφρακτος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el