πάμψυχος

Ancient Greek

Etymology

From πᾰμ- (pam-) +‎ ψῡχή (psūkhḗ) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pámp.syː.kʰos/ → /ˈpamp.sy.xos/ → /ˈpamp.si.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pámp.syː.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpamp.sy.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpamp.sy.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpamp.sy.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpamp.si.xos/

Adjective

πάμψῡχος • (pámpsūkhos) m or f (neuter πάμψῡχον); second declension

1. all-living

Declension

Second declension of πάμψῡχος; πάμψῡχον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πάμψῡχος pámpsūkhos	πάμψῡχον pámpsūkhon		παμψῡ́χω pampsū́khō	παμψῡ́χω pampsū́khō		πάμψῡχοι pámpsūkhoi	πάμψῡχᾰ pámpsūkha
Genitive		παμψῡ́χου pampsū́khou	παμψῡ́χου pampsū́khou		παμψῡ́χοιν pampsū́khoin	παμψῡ́χοιν pampsū́khoin		παμψῡ́χων pampsū́khōn	παμψῡ́χων pampsū́khōn
Dative		παμψῡ́χῳ pampsū́khōi	παμψῡ́χῳ pampsū́khōi		παμψῡ́χοιν pampsū́khoin	παμψῡ́χοιν pampsū́khoin		παμψῡ́χοις pampsū́khois	παμψῡ́χοις pampsū́khois
Accusative		πάμψῡχον pámpsūkhon	πάμψῡχον pámpsūkhon		παμψῡ́χω pampsū́khō	παμψῡ́χω pampsū́khō		παμψῡ́χους pampsū́khous	πάμψῡχᾰ pámpsūkha
Vocative		πάμψῡχε pámpsūkhe	πάμψῡχον pámpsūkhon		παμψῡ́χω pampsū́khō	παμψῡ́χω pampsū́khō		πάμψῡχοι pámpsūkhoi	πάμψῡχᾰ pámpsūkha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		παμψῡ́χως pampsū́khōs			παμψῡχότερος pampsūkhóteros			παμψῡχότᾰτος pampsūkhótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πάμψυχος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “πάμψυχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πάμψυχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette