πόντον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pón.ton/ → /ˈpon.ton/ → /ˈpon.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pón.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpon.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpon.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpon.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpon.don/

Noun

πόντον • (pónton)

1. accusative singular of πόντος (póntos)