τετριμμένα

Ancient Greek

Pronunciation 1

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.na/ → /te.trimˈme.na/ → /te.triˈme.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.na/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.na/

Participle

τετρῐμμένᾰ • (tetrimména)

1. nominative/accusative/vocative plural neuter of τετρῐμμένος (tetrimménos)

Pronunciation 2

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.naː/ → /te.trimˈme.na/ → /te.triˈme.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.naː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.na/

Participle

τετρῐμμένᾱ • (tetrimménā)

1. nominative/accusative/vocative dual feminine of τετρῐμμένος (tetrimménos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /te.triˈme.na/
• Hyphenation: τε‧τριμ‧μέ‧να

Adverb

τετριμμένα • (tetrimména)

1. in mundane, boring way

Participle

τετριμμένα • (tetrimména)

1. Nominative, accusative and vocative neuter plural form of τετριμμένος (tetrimménos).