வறுமை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

From வறு (vaṟu, to fry, scorch) +‎ -மை (-mai, -ness).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

வறுமை (vaṟumai) (uncountable)

  1. poverty
    Synonyms: ஏழ்மை (ēḻmai), தரித்திரம் (tarittiram)
  2. difficulty, trouble
    Synonym: துன்பம் (tuṉpam)
  3. vacuity, emptiness
    Synonym: வெறுமை (veṟumai)

Declension

[edit]
ai-stem declension of வறுமை (vaṟumai) (singular only)
Singular Plural
Nominative வறுமை
vaṟumai
-
Vocative வறுமையே
vaṟumaiyē
-
Accusative வறுமையை
vaṟumaiyai
-
Dative வறுமைக்கு
vaṟumaikku
-
Genitive வறுமையுடைய
vaṟumaiyuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative வறுமை
vaṟumai
-
Vocative வறுமையே
vaṟumaiyē
-
Accusative வறுமையை
vaṟumaiyai
-
Dative வறுமைக்கு
vaṟumaikku
-
Benefactive வறுமைக்காக
vaṟumaikkāka
-
Genitive 1 வறுமையுடைய
vaṟumaiyuṭaiya
-
Genitive 2 வறுமையின்
vaṟumaiyiṉ
-
Locative 1 வறுமையில்
vaṟumaiyil
-
Locative 2 வறுமையிடம்
vaṟumaiyiṭam
-
Sociative 1 வறுமையோடு
vaṟumaiyōṭu
-
Sociative 2 வறுமையுடன்
vaṟumaiyuṭaṉ
-
Instrumental வறுமையால்
vaṟumaiyāl
-
Ablative வறுமையிலிருந்து
vaṟumaiyiliruntu
-

References

[edit]