ἀποκαλύπτομεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.ka.lýp.to.men/ → /a.po.kaˈlyp.to.men/ → /a.po.kaˈlip.to.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ka.lýp.to.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.kaˈlyp.to.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.kaˈlyp.to.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.kaˈlyp.to.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.kaˈlip.to.men/

Verb

ᾰ̓ποκᾰλῠ́πτομεν • (apokalúptomen)

1. first-person plural present active indicative of ᾰ̓ποκᾰλῠ́πτω (apokalúptō)