ἀποκυήματος

See also: αποκυήματος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.cyˈi.ma.tos/ → /a.po.ciˈi.ma.tos/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.kyˈe̝.ma.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.cyˈi.ma.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.cyˈi.ma.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ciˈi.ma.tos/

Noun

ᾰ̓ποκῠήμᾰτος • (apokuḗmatos) n (Koine)

1. genitive singular of ᾰ̓ποκῠ́ημᾰ (apokúēma)