ἀποπλήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀποπλήττω (apoplḗttō) — Attic

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ πλήσσω (plḗssō, “to strike”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.plɛ̌ːs.sɔː/ → /a.poˈplis.so/ → /a.poˈpli.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.plɛ̌ːs.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈple̝s.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈplis.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈplis.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈpli.so/

Verb

ἀποπλήσσω • (apoplḗssō)

1. to strike to earth
2. to cripple with a stroke, disable
3. (passive voice) to lose one's senses, become dizzy, become dumbfounded
   • 442 BCE, Sophocles, Antigone 1189
4. (middle voice) to drive back, repulse
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 899b.24

Inflection

   Present: ἀποπλήσσω, ἀποπλήσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλήσσω	ἀποπλήσσεις	ἀποπλήσσει	ἀποπλήσσετον	ἀποπλήσσετον	ἀποπλήσσομεν	ἀποπλήσσετε	ἀποπλήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπλήσσω	ἀποπλήσσῃς	ἀποπλήσσῃ	ἀποπλήσσητον	ἀποπλήσσητον	ἀποπλήσσωμεν	ἀποπλήσσητε	ἀποπλήσσωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήσσοιμῐ	ἀποπλήσσοις	ἀποπλήσσοι	ἀποπλήσσοιτον	ἀποπλησσοίτην	ἀποπλήσσοιμεν	ἀποπλήσσοιτε	ἀποπλήσσοιεν
	imperative		ἀπόπλησσε	ἀποπλησσέτω	ἀποπλήσσετον	ἀποπλησσέτων		ἀποπλήσσετε	ἀποπλησσόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπλήσσομαι	ἀποπλήσσῃ, ἀποπλήσσει	ἀποπλήσσεται	ἀποπλήσσεσθον	ἀποπλήσσεσθον	ἀποπλησσόμεθᾰ	ἀποπλήσσεσθε	ἀποπλήσσονται
	subjunctive	ἀποπλήσσωμαι	ἀποπλήσσῃ	ἀποπλήσσηται	ἀποπλήσσησθον	ἀποπλήσσησθον	ἀποπλησσώμεθᾰ	ἀποπλήσσησθε	ἀποπλήσσωνται
	optative	ἀποπλησσοίμην	ἀποπλήσσοιο	ἀποπλήσσοιτο	ἀποπλήσσοισθον	ἀποπλησσοίσθην	ἀποπλησσοίμεθᾰ	ἀποπλήσσοισθε	ἀποπλήσσοιντο
	imperative		ἀποπλήσσου	ἀποπλησσέσθω	ἀποπλήσσεσθον	ἀποπλησσέσθων		ἀποπλήσσεσθε	ἀποπλησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπλήσσειν				ἀποπλήσσεσθαι
participle	m	ἀποπλήσσων				ἀποπλησσόμενος
	f	ἀποπλήσσουσᾰ				ἀποπλησσομένη
	n	ἀποπλῆσσον				ἀποπλησσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀποπλήττω, ἀποπλήττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλήττω	ἀποπλήττεις	ἀποπλήττει	ἀποπλήττετον	ἀποπλήττετον	ἀποπλήττομεν	ἀποπλήττετε	ἀποπλήττουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπλήττω	ἀποπλήττῃς	ἀποπλήττῃ	ἀποπλήττητον	ἀποπλήττητον	ἀποπλήττωμεν	ἀποπλήττητε	ἀποπλήττωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήττοιμῐ	ἀποπλήττοις	ἀποπλήττοι	ἀποπλήττοιτον	ἀποπληττοίτην	ἀποπλήττοιμεν	ἀποπλήττοιτε	ἀποπλήττοιεν
	imperative		ἀπόπληττε	ἀποπληττέτω	ἀποπλήττετον	ἀποπληττέτων		ἀποπλήττετε	ἀποπληττόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπλήττομαι	ἀποπλήττῃ, ἀποπλήττει	ἀποπλήττεται	ἀποπλήττεσθον	ἀποπλήττεσθον	ἀποπληττόμεθᾰ	ἀποπλήττεσθε	ἀποπλήττονται
	subjunctive	ἀποπλήττωμαι	ἀποπλήττῃ	ἀποπλήττηται	ἀποπλήττησθον	ἀποπλήττησθον	ἀποπληττώμεθᾰ	ἀποπλήττησθε	ἀποπλήττωνται
	optative	ἀποπληττοίμην	ἀποπλήττοιο	ἀποπλήττοιτο	ἀποπλήττοισθον	ἀποπληττοίσθην	ἀποπληττοίμεθᾰ	ἀποπλήττοισθε	ἀποπλήττοιντο
	imperative		ἀποπλήττου	ἀποπληττέσθω	ἀποπλήττεσθον	ἀποπληττέσθων		ἀποπλήττεσθε	ἀποπληττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπλήττειν				ἀποπλήττεσθαι
participle	m	ἀποπλήττων				ἀποπληττόμενος
	f	ἀποπλήττουσᾰ				ἀποπληττομένη
	n	ἀποπλῆττον				ἀποπληττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέπλησσον, ἀπεπλησσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέπλησσον	ἀπέπλησσες	ἀπέπλησσε(ν)	ἀπεπλήσσετον	ἀπεπλησσέτην	ἀπεπλήσσομεν	ἀπεπλήσσετε	ἀπέπλησσον
middle/ passive	indicative	ἀπεπλησσόμην	ἀπεπλήσσου	ἀπεπλήσσετο	ἀπεπλήσσεσθον	ἀπεπλησσέσθην	ἀπεπλησσόμεθᾰ	ἀπεπλήσσεσθε	ἀπεπλήσσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέπληττον, ἀπεπληττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέπληττον	ἀπέπληττες	ἀπέπληττε(ν)	ἀπεπλήττετον	ἀπεπληττέτην	ἀπεπλήττομεν	ἀπεπλήττετε	ἀπέπληττον
middle/ passive	indicative	ἀπεπληττόμην	ἀπεπλήττου	ἀπεπλήττετο	ἀπεπλήττεσθον	ἀπεπληττέσθην	ἀπεπληττόμεθᾰ	ἀπεπλήττεσθε	ἀπεπλήττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποπλήξω, ἀποπλήξομαι, ἀποπλᾰγήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλήξω	ἀποπλήξεις	ἀποπλήξει	ἀποπλήξετον	ἀποπλήξετον	ἀποπλήξομεν	ἀποπλήξετε	ἀποπλήξουσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήξοιμῐ	ἀποπλήξοις	ἀποπλήξοι	ἀποπλήξοιτον	ἀποπληξοίτην	ἀποπλήξοιμεν	ἀποπλήξοιτε	ἀποπλήξοιεν
middle	indicative	ἀποπλήξομαι	ἀποπλήξῃ, ἀποπλήξει	ἀποπλήξεται	ἀποπλήξεσθον	ἀποπλήξεσθον	ἀποπληξόμεθᾰ	ἀποπλήξεσθε	ἀποπλήξονται
	optative	ἀποπληξοίμην	ἀποπλήξοιο	ἀποπλήξοιτο	ἀποπλήξοισθον	ἀποπληξοίσθην	ἀποπληξοίμεθᾰ	ἀποπλήξοισθε	ἀποπλήξοιντο
passive	indicative	ἀποπλᾰγήσομαι	ἀποπλᾰγήσῃ	ἀποπλᾰγήσεται	ἀποπλᾰγήσεσθον	ἀποπλᾰγήσεσθον	ἀποπλᾰγησόμεθᾰ	ἀποπλᾰγήσεσθε	ἀποπλᾰγήσονται
	optative	ἀποπλᾰγησοίμην	ἀποπλᾰγήσοιο	ἀποπλᾰγήσοιτο	ἀποπλᾰγήσοισθον	ἀποπλᾰγησοίσθην	ἀποπλᾰγησοίμεθᾰ	ἀποπλᾰγήσοισθε	ἀποπλᾰγήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποπλήξειν			ἀποπλήξεσθαι		ἀποπλᾰγήσεσθαι
participle	m	ἀποπλήξων			ἀποπληξόμενος		ἀποπλᾰγησόμενος
	f	ἀποπλήξουσᾰ			ἀποπληξομένη		ἀποπλᾰγησομένη
	n	ἀποπλῆξον			ἀποπληξόμενον		ἀποπλᾰγησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέπληξᾰ, ἀπεπληξᾰ́μην, ἀπεπλᾰ́γην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέπληξᾰ	ἀπέπληξᾰς	ἀπέπληξε(ν)	ἀπεπλήξᾰτον	ἀπεπληξᾰ́την	ἀπεπλήξᾰμεν	ἀπεπλήξᾰτε	ἀπέπληξᾰν
	subjunctive	ἀποπλήξω	ἀποπλήξῃς	ἀποπλήξῃ	ἀποπλήξητον	ἀποπλήξητον	ἀποπλήξωμεν	ἀποπλήξητε	ἀποπλήξωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήξαιμῐ	ἀποπλήξειᾰς, ἀποπλήξαις	ἀποπλήξειε(ν), ἀποπλήξαι	ἀποπλήξαιτον	ἀποπληξαίτην	ἀποπλήξαιμεν	ἀποπλήξαιτε	ἀποπλήξειᾰν, ἀποπλήξαιεν
	imperative		ἀπόπληξον	ἀποπληξᾰ́τω	ἀποπλήξᾰτον	ἀποπληξᾰ́των		ἀποπλήξᾰτε	ἀποπληξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεπληξᾰ́μην	ἀπεπλήξω	ἀπεπλήξᾰτο	ἀπεπλήξᾰσθον	ἀπεπληξᾰ́σθην	ἀπεπληξᾰ́μεθᾰ	ἀπεπλήξᾰσθε	ἀπεπλήξᾰντο
	subjunctive	ἀποπλήξωμαι	ἀποπλήξῃ	ἀποπλήξηται	ἀποπλήξησθον	ἀποπλήξησθον	ἀποπληξώμεθᾰ	ἀποπλήξησθε	ἀποπλήξωνται
	optative	ἀποπληξαίμην	ἀποπλήξαιο	ἀποπλήξαιτο	ἀποπλήξαισθον	ἀποπληξαίσθην	ἀποπληξαίμεθᾰ	ἀποπλήξαισθε	ἀποπλήξαιντο
	imperative		ἀπόπληξαι	ἀποπληξᾰ́σθω	ἀποπλήξᾰσθον	ἀποπληξᾰ́σθων		ἀποπλήξᾰσθε	ἀποπληξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεπλᾰ́γην	ἀπεπλᾰ́γης	ἀπεπλᾰ́γη	ἀπεπλᾰ́γητον	ἀπεπλᾰγήτην	ἀπεπλᾰ́γημεν	ἀπεπλᾰ́γητε	ἀπεπλᾰ́γησᾰν
	subjunctive	ἀποπλᾰγῶ	ἀποπλᾰγῇς	ἀποπλᾰγῇ	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῶμεν	ἀποπλᾰγῆτε	ἀποπλᾰγῶσῐ(ν)
	optative	ἀποπλᾰγείην	ἀποπλᾰγείης	ἀποπλᾰγείη	ἀποπλᾰγεῖτον, ἀποπλᾰγείητον	ἀποπλᾰγείτην, ἀποπλᾰγειήτην	ἀποπλᾰγεῖμεν, ἀποπλᾰγείημεν	ἀποπλᾰγεῖτε, ἀποπλᾰγείητε	ἀποπλᾰγεῖεν, ἀποπλᾰγείησᾰν
	imperative		ἀποπλᾰ́γηθῐ	ἀποπλᾰγήτω	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτων		ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰγέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποπλῆξαι			ἀποπλήξᾰσθαι		ἀποπλᾰγῆναι
participle	m	ἀποπλήξᾱς			ἀποπληξᾰ́μενος		ἀποπλᾰγείς
	f	ἀποπλήξᾱσᾰ			ἀποπληξᾰμένη		ἀποπλᾰγεῖσᾰ
	n	ἀποπλῆξᾰν			ἀποπληξᾰ́μενον		ἀποπλᾰγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπόπληξᾰ, ἀποπληξᾰ́μην, ἀποπλᾰ́γην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπόπληξᾰ	ἀπόπληξᾰς	ἀπόπληξε(ν)	ἀποπλήξᾰτον	ἀποπληξᾰ́την	ἀποπλήξᾰμεν	ἀποπλήξᾰτε	ἀπόπληξᾰν
middle	indicative	ἀποπληξᾰ́μην	ἀποπλήξᾰο	ἀποπλήξᾰτο	ἀποπλήξᾰσθον	ἀποπληξᾰ́σθην	ἀποπληξᾰ́με(σ)θᾰ	ἀποπλήξᾰσθε	ἀποπλήξᾰντο
passive	indicative	ἀποπλᾰ́γην	ἀποπλᾰ́γης	ἀποπλᾰ́γη	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτην	ἀποπλᾰ́γημεν	ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰ́γησᾰν, ἀπόπλᾰγεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπόπλᾱξᾰ, ἀποπλᾱξᾰ́μᾱν, ἀποπλᾰ́γην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπόπλᾱξᾰ	ἀπόπλᾱξᾰς	ἀπόπλᾱξε(ν)	ἀποπλᾱ́ξᾰτον	ἀποπλᾱξᾰ́τᾱν	ἀποπλᾱ́ξᾰμες	ἀποπλᾱ́ξᾰτε	ἀπόπλᾱξᾰν
middle	indicative	ἀποπλᾱξᾰ́μᾱν	ἀποπλᾱ́ξω	ἀποπλᾱ́ξᾰτο	ἀποπλᾱ́ξᾰσθον	ἀποπλᾱξᾰ́σθᾱν	ἀποπλᾱξᾰ́μεθᾰ	ἀποπλᾱ́ξᾰσθε	ἀποπλᾱ́ξᾰντο
passive	indicative	ἀποπλᾰ́γην	ἀποπλᾰ́γης	ἀποπλᾰ́γη	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτᾱν	ἀποπλᾰ́γημες	ἀποπλᾰ́γητε	ἀπόπλᾰγεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπεπέπληγον, ἀπεπεπληγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεπέπληγον	ἀπεπέπληγες	ἀπεπέπληγε(ν)	ἀπεπεπλήγετον	ἀπεπεπληγέτην	ἀπεπεπλήγομεν	ἀπεπεπλήγετε	ἀπεπέπληγον
	subjunctive	ἀποπεπλήγω, ἀποπεπλήγωμῐ	ἀποπεπλήγῃς, ἀποπεπλήγῃσθᾰ	ἀποπεπλήγῃ, ἀποπεπλήγῃσῐ	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγωμεν	ἀποπεπλήγητε	ἀποπεπλήγωσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπλήγοιμῐ	ἀποπεπλήγοις/ἀποπεπλήγοισθᾰ	ἀποπεπλήγοι	ἀποπεπληγεῖτον	ἀποπεπληγείτην	ἀποπεπληγεῖμεν	ἀποπεπληγεῖτε	ἀποπεπληγεῖεν
	imperative		ἀποπέπληγε	ἀποπεπληγέτω	ἀποπεπλήγετον	ἀποπεπληγέτων		ἀποπεπλήγετε	ἀποπεπληγόντων
middle	indicative	ἀπεπεπληγόμην	ἀπεπεπλήγεο	ἀπεπεπλήγετο	ἀπεπεπλήγεσθον	ἀπεπεπληγέσθην	ἀπεπεπληγόμε(σ)θᾰ	ἀπεπεπλήγεσθε	ἀπεπεπλήγοντο
	subjunctive	ἀποπεπλήγωμαι	ἀποπεπλήγηαι	ἀποπεπλήγηται	ἀποπεπλήγησθον	ἀποπεπλήγησθον	ἀποπεπληγώμε(σ)θᾰ	ἀποπεπλήγησθε	ἀποπεπλήγωνται
	optative	ἀποπεπληγοίμην	ἀποπεπλήγοιο	ἀποπεπλήγοιτο	ἀποπεπλήγοισθον	ἀποπεπληγοίσθην	ἀποπεπληγοίμε(σ)θᾰ	ἀποπεπλήγοισθε	ἀποπεπληγοίᾰτο
	imperative		ἀποπεπλήγεο	ἀποπεπληγέσθω	ἀποπεπλήγεσθον	ἀποπεπληγέσθων		ἀποπεπλήγεσθε	ἀποπεπληγέσθων
		active			middle
infinitive		ἀποπεπληγεῖν/ἀποπεπληγέμεν(αι)			ἀποπεπληγέσθαι
participle	m	ἀποπεπληγών			ἀποπεπληγόμενος
	f	ἀποπεπληγοῦσᾰ			ἀποπεπληγομένη
	n	ἀποπεπληγόν			ἀποπεπληγόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπεπλήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀπεπλήχθην	ἀπεπλήχθης	ἀπεπλήχθη	ἀπεπλήχθητον	ἀπεπληχθήτην	ἀπεπλήχθημεν	ἀπεπλήχθητε	ἀπεπλήχθησᾰν
	subjunctive	ἀποπληχθῶ	ἀποπληχθῇς	ἀποπληχθῇ	ἀποπληχθῆτον	ἀποπληχθῆτον	ἀποπληχθῶμεν	ἀποπληχθῆτε	ἀποπληχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποπληχθείην	ἀποπληχθείης	ἀποπληχθείη	ἀποπληχθεῖτον, ἀποπληχθείητον	ἀποπληχθείτην, ἀποπληχθειήτην	ἀποπληχθεῖμεν, ἀποπληχθείημεν	ἀποπληχθεῖτε, ἀποπληχθείητε	ἀποπληχθεῖεν, ἀποπληχθείησᾰν
	imperative		ἀποπλήχθητῐ	ἀποπληχθήτω	ἀποπλήχθητον	ἀποπληχθήτων		ἀποπλήχθητε	ἀποπληχθέντων
							passive
infinitive							ἀποπληχθῆναι
participle	m						ἀποπληχθείς
	f						ἀποπληχθεῖσᾰ
	n						ἀποπληχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποπέπληγᾰ, ἀποπέπληγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπέπληγᾰ	ἀποπέπληγᾰς	ἀποπέπληγε(ν)	ἀποπεπλήγᾰτον	ἀποπεπλήγᾰτον	ἀποπεπλήγᾰμεν	ἀποπεπλήγᾰτε	ἀποπεπλήγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπεπλήγω	ἀποπεπλήγῃς	ἀποπεπλήγῃ	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγωμεν	ἀποπεπλήγητε	ἀποπεπλήγωσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπλήγοιμῐ, ἀποπεπληγοίην	ἀποπεπλήγοις, ἀποπεπληγοίης	ἀποπεπλήγοι, ἀποπεπληγοίη	ἀποπεπλήγοιτον	ἀποπεπληγοίτην	ἀποπεπλήγοιμεν	ἀποπεπλήγοιτε	ἀποπεπλήγοιεν
	imperative		ἀποπέπληγε	ἀποπεπληγέτω	ἀποπεπλήγετον	ἀποπεπληγέτων		ἀποπεπλήγετε	ἀποπεπληγόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπέπληγμαι	ἀποπέπληξαι	ἀποπέπληκται	ἀποπέπληχθον	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήγμεθᾰ	ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήγᾰται
	subjunctive	ἀποπεπληγμένος ὦ	ἀποπεπληγμένος ᾖς	ἀποπεπληγμένος ᾖ	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένοι ὦμεν	ἀποπεπληγμένοι ἦτε	ἀποπεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπληγμένος εἴην	ἀποπεπληγμένος εἴης	ἀποπεπληγμένος εἴη	ἀποπεπληγμένω εἴητον/εἶτον	ἀποπεπληγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποπεπληγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποπεπληγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποπεπληγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποπέπληξο	ἀποπεπλήχθω	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήχθων		ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπεπληγέναι				ἀποπεπλῆχθαι
participle	m	ἀποπεπληγώς				ἀποπεπληγμένος
	f	ἀποπεπληγυῖᾰ				ἀποπεπληγμένη
	n	ἀποπεπληγός				ἀποπεπληγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποπέπληχᾰ, ἀποπέπληγμαι (later)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπέπληχᾰ	ἀποπέπληχᾰς	ἀποπέπληχε(ν)	ἀποπεπλήχᾰτον	ἀποπεπλήχᾰτον	ἀποπεπλήχᾰμεν	ἀποπεπλήχᾰτε	ἀποπεπλήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπεπλήχω	ἀποπεπλήχῃς	ἀποπεπλήχῃ	ἀποπεπλήχητον	ἀποπεπλήχητον	ἀποπεπλήχωμεν	ἀποπεπλήχητε	ἀποπεπλήχωσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπλήχοιμῐ, ἀποπεπληχοίην	ἀποπεπλήχοις, ἀποπεπληχοίης	ἀποπεπλήχοι, ἀποπεπληχοίη	ἀποπεπλήχοιτον	ἀποπεπληχοίτην	ἀποπεπλήχοιμεν	ἀποπεπλήχοιτε	ἀποπεπλήχοιεν
	imperative		ἀποπέπληχε	ἀποπεπληχέτω	ἀποπεπλήχετον	ἀποπεπληχέτων		ἀποπεπλήχετε	ἀποπεπληχόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπέπληγμαι	ἀποπέπληξαι	ἀποπέπληκται	ἀποπέπληχθον	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήγμεθᾰ	ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήχᾰται
	subjunctive	ἀποπεπληγμένος ὦ	ἀποπεπληγμένος ᾖς	ἀποπεπληγμένος ᾖ	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένοι ὦμεν	ἀποπεπληγμένοι ἦτε	ἀποπεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπληγμένος εἴην	ἀποπεπληγμένος εἴης	ἀποπεπληγμένος εἴη	ἀποπεπληγμένω εἴητον/εἶτον	ἀποπεπληγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποπεπληγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποπεπληγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποπεπληγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποπέπληξο	ἀποπεπλήχθω	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήχθων		ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπεπληχέναι				ἀποπεπλῆχθαι
participle	m	ἀποπεπληχώς				ἀποπεπληγμένος
	f	ἀποπεπληχυῖᾰ				ἀποπεπληγμένη
	n	ἀποπεπληχός				ἀποπεπληγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• πᾰνᾰπόπληκτος (panapóplēktos)

Related terms

• ἀποπληκτεύομαι (apoplēkteúomai)
• ἀπόπληκτος (apóplēktos)
• ἀποπληκτώδης (apoplēktṓdēs)
• ἀποπληκτῐκός (apoplēktikós)
• ἀποπληξίᾱ (apoplēxíā)
• ἀποπλήξῐος (apoplḗxios)
• ἀπόπληξῐς (apóplēxis)

 

Further reading

• “ἀποπλήσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποπλήσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀποπλήσσω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀποπλήσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποπλήσσω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀποπλήσσω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften