ἐμετικός

See also: εμετικός

Ancient Greek

Etymology

From ἔμετος (émetos, “vomiting”) +‎ -ῐκός (-ikós, “-ic”, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.me.ti.kós/ → /e.me.tiˈkos/ → /e.me.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.me.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.me.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.me.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.me.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.me.tiˈkos/

Adjective

ἐμετῐκός • (emetikós) m (feminine ἐμετῐκή, neuter ἐμετῐκόν); first/second declension

1. provoking sickness
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 873b.36:

     ᾰ̓ηδὴς δὲ ὢν ὁ ῠ̔δᾰρὴς οἶνος ἐπῐπολᾰστῐκός ἐστῐ· τὸ δὲ τοιοῦτον ἐμετῐκόν ἐστῐν.

     aēdḕs dè ṑn ho hudarḕs oînos epipolastikós esti; tò dè toioûton emetikón estin.

2. inclined to vomit
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Regimen in Acute Diseases 67:

     Ἥκῐστᾰ δὲ λούειν […], οὐδὲ τοὺς ᾰ̓σώδεᾰς ἢ ἐμετῐκοὺς

     Hḗkista dè loúein […], oudè toùs asṓdeas ḕ emetikoùs

   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 632b.11:

     Ἔστῐ δὲ τᾰ̀ μὲν μᾰκροσκελῆ τῶν ζῴων ῠ̔γροκοίλῐᾰ, τᾰ̀ δ̓ εὐρῠστήθη ἐμετῐκᾰ̀ μᾶλλον

     Ésti dè tà mèn makroskelê tôn zṓiōn hugrokoília, tà d eurustḗthē emetikà mâllon

Inflection

First and second declension of ἐμετῐκός; ἐμετῐκή; ἐμετῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐμετῐκός emetikós	ἐμετῐκή emetikḗ	ἐμετῐκόν emetikón		ἐμετῐκώ emetikṓ	ἐμετῐκᾱ́ emetikā́	ἐμετῐκώ emetikṓ		ἐμετῐκοί emetikoí	ἐμετῐκαί emetikaí	ἐμετῐκᾰ́ emetiká
Genitive		ἐμετῐκοῦ emetikoû	ἐμετῐκῆς emetikês	ἐμετῐκοῦ emetikoû		ἐμετῐκοῖν emetikoîn	ἐμετῐκαῖν emetikaîn	ἐμετῐκοῖν emetikoîn		ἐμετῐκῶν emetikôn	ἐμετῐκῶν emetikôn	ἐμετῐκῶν emetikôn
Dative		ἐμετῐκῷ emetikôi	ἐμετῐκῇ emetikêi	ἐμετῐκῷ emetikôi		ἐμετῐκοῖν emetikoîn	ἐμετῐκαῖν emetikaîn	ἐμετῐκοῖν emetikoîn		ἐμετῐκοῖς emetikoîs	ἐμετῐκαῖς emetikaîs	ἐμετῐκοῖς emetikoîs
Accusative		ἐμετῐκόν emetikón	ἐμετῐκήν emetikḗn	ἐμετῐκόν emetikón		ἐμετῐκώ emetikṓ	ἐμετῐκᾱ́ emetikā́	ἐμετῐκώ emetikṓ		ἐμετῐκούς emetikoús	ἐμετῐκᾱ́ς emetikā́s	ἐμετῐκᾰ́ emetiká
Vocative		ἐμετῐκέ emetiké	ἐμετῐκή emetikḗ	ἐμετῐκόν emetikón		ἐμετῐκώ emetikṓ	ἐμετῐκᾱ́ emetikā́	ἐμετῐκώ emetikṓ		ἐμετῐκοί emetikoí	ἐμετῐκαί emetikaí	ἐμετῐκᾰ́ emetiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐμετῐκῶς emetikôs				ἐμετῐκώτερος emetikṓteros				ἐμετῐκώτᾰτος emetikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἐμετῐκή (emetikḗ, substantive)

Related terms

• ἐμετός (emetós)
• ἐμετώδης (emetṓdēs)
• ἐμετῐᾰ́ω (emetiáō)
• ἐμέω (eméō)

 

Descendants

• Greek: εμετικός (emetikós)
• → Latin: emeticus
  • → English: emetic

References

• “ἐμετικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press