aangrenzen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
aangrenzen
Usage notes[edit]
Only the present participle aangrenzend remains in use. Otherwise grenzen aan is used.
Inflection[edit]
Conjugation of aangrenzen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aangrenzen | |||
past singular | grensde aan | |||
past participle | aangegrensd | |||
infinitive | aangrenzen | |||
gerund | aangrenzen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | grens aan | grensde aan | aangrens | aangrensde |
2nd person sing. (jij) | grenst aan | grensde aan | aangrenst | aangrensde |
2nd person sing. (u) | grenst aan | grensde aan | aangrenst | aangrensde |
2nd person sing. (gij) | grenst aan | grensde aan | aangrenst | aangrensde |
3rd person singular | grenst aan | grensde aan | aangrenst | aangrensde |
plural | grenzen aan | grensden aan | aangrenzen | aangrensden |
subjunctive sing.1 | grenze aan | grensde aan | aangrenze | aangrensde |
subjunctive plur.1 | grenzen aan | grensden aan | aangrenzen | aangrensden |
imperative sing. | grens aan | |||
imperative plur.1 | grenst aan | |||
participles | aangrenzend | aangegrensd | ||
1) Archaic. |