afladen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ laden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌlaː.də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧la‧den

Verb

afladen

1. (transitive, of loads) to unload
2. (transitive, of containers and vehicles) to unload

Inflection

Inflection of afladen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	afladen
past singular	laadde af
past participle	afgeladen
infinitive	afladen
gerund	afladen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	laad af	laadde af	aflaad	aflaadde
2nd person sing. (jij)	laadt af	laadde af	aflaadt	aflaadde
2nd person sing. (u)	laadt af	laadde af	aflaadt	aflaadde
2nd person sing. (gij)	laadt af	laadde af	aflaadt	aflaadde
3rd person singular	laadt af	laadde af	aflaadt	aflaadde
plural	laden af	laadden af	afladen	aflaadden
subjunctive sing.1	lade af	laadde af	aflade	aflaadde
subjunctive plur.1	laden af	laadden af	afladen	aflaadden
imperative sing.	laad af
imperative plur.1	laadt af
participles	afladend	afgeladen
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: aflaai