ambitnik

Polish

Etymology

From ambitny +‎ -ik. First attested in 1866.

Pronunciation

• IPA^(key): /amˈbit.ɲik/
• Rhymes: -itɲik
• Syllabification: am‧bit‧nik

Noun

ambitnik m pers

1. (derogatory, archaic) ambitionist

   Synonyms: (obsolete) ambicjant, ambicjoner, ambicjusz

Declension

Declension of ambitnik

	singular	plural
nominative	ambitnik	ambitnicy/ambitniki (deprecative)
genitive	ambitnika	ambitników
dative	ambitnikowi	ambitnikom
accusative	ambitnika	ambitników
instrumental	ambitnikiem	ambitnikami
locative	ambitniku	ambitnikach
vocative	ambitniku	ambitnicy

Related terms

adjectives

• ambicjonalny
• ambicjonerski
• ambicyjny
• ambitny

 

adverbs

• ambicjonalnie
• ambicyjnie
• ambitnie

 

nouns

• ambicja
• ambicjant
• ambicjoner
• ambicjonerstwo
• ambicjusz
• ambicyjka
• ambit
• ambitus

 

verb

• ambicjonować impf

 

Further reading

• ambitnik in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ambitnik”, in Słownik języka polskiego‎^[1] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 30
• ambitnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego