archisolium
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
archi- (“arch-, highest”) + solium (“seat, throne”)
Pronunciation[edit]
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ar.kiˈso.li.um/, [ärkiˈs̬ɔːlium]
Noun[edit]
archisolium n (genitive archisoliī); second declension
- (Medieval Latin) principal royal seat, capital city
- a. 1223, Otto von St. Blasien, Chronica, chapter 34:
- Hac itaque relaxatione recreato exercitu Iconium versus, tocius Cilicie metropolim soldanique archisolium, aciem direxit eamque inaudita celeritate expugnavit.
- The army having thus been reinvigorated by this relaxation, he arrayed his men against Iconium, the metropolis of all Cilicia and the sultan's capital city, and stormed it with unheard-of speed.
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | archisolium | archisolia |
Genitive | archisoliī | archisoliōrum |
Dative | archisoliō | archisoliīs |
Accusative | archisolium | archisolia |
Ablative | archisoliō | archisoliīs |
Vocative | archisolium | archisolia |
References[edit]
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “archisolium”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill