arrectus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From arrigō (“I set up, erect”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /arˈreːk.tus/, [ärˈreːkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /arˈrek.tus/, [ärˈrɛkt̪us]
Participle
[edit]arrēctus (feminine arrēcta, neuter arrēctum, comparative arrēctior); first/second-declension participle
- perfect passive participle of arrigō: erect, perpendicular, upright; (rare) steep, precipitous
Inflection
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | arrēctus | arrēcta | arrēctum | arrēctī | arrēctae | arrēcta | |
Genitive | arrēctī | arrēctae | arrēctī | arrēctōrum | arrēctārum | arrēctōrum | |
Dative | arrēctō | arrēctō | arrēctīs | ||||
Accusative | arrēctum | arrēctam | arrēctum | arrēctōs | arrēctās | arrēcta | |
Ablative | arrēctō | arrēctā | arrēctō | arrēctīs | |||
Vocative | arrēcte | arrēcta | arrēctum | arrēctī | arrēctae | arrēcta |
Derived terms
[edit]- arrēctārius (adjective)
Descendants
[edit]References
[edit]- “arrectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- arrectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.