autotematyczność

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From autotematyczny +‎ -ość. First attested in 1902.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /aw.tɔ.tɛ.maˈtɨt͡ʂ.nɔɕt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨt͡ʂnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: au‧to‧te‧ma‧tycz‧ność

Noun

[edit]

autotematyczność f

  1. (art, literature) the quality of being mise en abyme

Declension

[edit]
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Towarzystwo Literackie imienia Adama Mickiewicza, Instytut Badań Literackich (Polska Akademia Nauk) (1902) Pamiętnik literacki[1], volume 94, numbers 1-2, Zakład im. Ossolińskich, page 67:Jeśli natomiast uznaje się dwoistość tekstu Pałuby (występowanie w nim zarówno zdań fikcjonalnych, jak i zdań logicznych), autotematyczność w niej znika.
  2. ^ autotematyczność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]